Geçenlerde bir fotoğrafa rastladım. Kendimi 16 yaşında, ergenliğin ortasında gördüm. Kırpılmış saçlarım vardı. Şık olduğunu düşünüyordum. Ayrıca saçlarım hiçbir zaman istediğim gibi olmuyordu. Birlikte büyüdüğüm herkesten farklı görünüyordum. Ve görünüşümle kesinlikle mücadele ettim.
Bugün, dış görünüşümüzü çok fazla ciddiye aldığımıza inanıyorum. Kendimize karşı çok katıyız: çok büyük bir popo, çok kısa bacaklar, düz göğüsler ... Saçlar, dişler, hatta kirpikler bile bize yakışmıyor. Ancak bu "kusurları" genellikle sadece kendimiz fark ederiz. Başkaları onları fark etmez bile.
Top model olarak çalışan ve hala yeterince güzel olmadıklarını düşünen arkadaşlarım var. Diğer arkadaşlarım kendilerini bikiniyle göstermek istemedikleri için plajdan kaçınıyorlar. En güzel anları kaçırıyorlar! İnsanlar genellikle şöyle der: Şöyle ya da böyle olduğumda her şey farklı olacak. Ama bu doğru değil çünkü kendimizi hep geleceğe götürüyoruz. Instagram'daki arkadaşlarımdan biri bunu özetle şöyle ifade etti: "Keşke şişman olduğumu düşündüğüm ilk zamanki kadar zayıf olsaydım."
Dış görünüşümüz hakkında kötü konuştuğumuzda, bu hızla bir alışkanlık haline gelebilir. O zaman kendiniz hakkında gerçekten kastetmediğiniz şeyler söylersiniz. Bu şekilde, kendi bedenimizle ilgili olumsuz görüşler zihnimizde yer eder. Bununla birlikte, genellikle idealimize uymayan insanları güzel buluruz.
"Kendimizi olduğumuz gibi kabul etmeliyiz"
Elbette dışarıdan kendinize iyi bakmanız önemlidir. Ancak her şeyden önce kendimizi olduğumuz gibi kabul etmeliyiz. Kendimizi kucaklamalıyız. Bunu bilinçli olarak uygulamalısınız: Kendinize en iyi arkadaşınıza verdiğiniz kadar iltifat edin. Kendiniz de dahil olmak üzere başkalarının yapmasına izin verdiğiniz hataları kabul edin. Ve çocuklarınız için hissettiğiniz özverili sevgiyi kendi ruhunuz ve bedeniniz için de geliştirin.
İyi olana daha fazla odaklanmak önemlidir. Çünkü herkesin gizli yetenekleri ve kendisiyle ilgili inanılmaz güzellikte bir şeyleri vardır. İşte bunu vurgulamalısınız.
Dış görünüşümle barışık olmak benim için de aşamalı bir süreçti. Bazı şeyleri erkenden kabul ettim ama diğerleri için daha fazla zamana ihtiyacım vardı. Bugün bedenimde gerçekten rahat hissediyorum. Kendime ulaştım ve dedim ki: Bu haliyle mükemmel! Omuz silkerek ve göz kırparak. Sonuç olarak, çok daha fazla yaşama sevinci hissediyorum. Ve hayatta olmaktan gerçekten keyif alıyorum.
Saygılarımla, Barbara Becker
