Sabrina"pressbar "ın meyve suyu diyetini test ediyor

Vücudumun sıvı diyetine bu kadar çabuk adapte olması büyüleyici. Özellikle 3. günde aşırı istek duymayı ve ağır silahlı bir piç olmayı beklerdim. Ancak şaşırtıcı bir şekilde bunların hiçbiri olmadı ve gerçek dayanıklılığımla oldukça gurur duyuyorum. Lezzet açısından aşerdiğim tek şey meyve suyu dışında bir şeydi. Ne olursa olsun.

Geriye kalan, öğle yemeğinde bir yudum sebze suyu içmenin önlenemez beklentisiydi. Zamanla ne kadar tutumlu oluyorsunuz - belki de bu da bir "detoks yan etkisi"?

Bununla birlikte, 2. günde beni sıkıca etkisi altına alan halsizlik ve konsantrasyon eksikliği de devam etti. Ne de olsa karbonhidratlar bir enerji kaynağıdır ve ben bu enerjiden yoksundum.

Akşam 5 sularında"pressbar" meyve suyu diyetimden ıspanak, ananas, elma ve limonu yudumlarken, çiğneme kaslarımın gerildiğini ve artık düzlüğe çıktığımızı düşünüyordum. Ancak vücudum her şeyi farklı görüyor gibiydi...

Son iki gündür sessiz olan midem aniden gürledi, köpürdü ve yüksek sesle ıslık çaldı ve akşamı banyomun güvenliğinde geçirdim. Mide-bağırsak sistemim son iki meyve suyum olan "yeşil" ve "sarı "ya dair düşünceleri yüksek sesli, gösterişli homurdanmalarla cezalandırdı. Yardımcı olan tek şey bir gevrek ekmekti ...

Anna-Lisa "Kale ve Ben" meyve suyu diyetini test ediyor

Son gün! Gerçekten yüksek hissetmeye başlamıştım - ne de olsa neredeyse varmıştım. Bu düşünceleri spordan biliyorum, çünkü eve varır varmaz en çok eğlendiğim yer orasıdır.

Ne yazık ki 3. gün beklediğimden daha uzun sürdü. Çünkü ilk defa gerçekten kötü bir baş ağrım vardı. Bunun kafein yoksunluğundan mı kaynaklandığını bilmiyorum ama bu durumda çalışmayı giderek daha zor buldum.

Detoks programımdaki meyve sularını da çok daha az zevkle içiyordum - tabii ki 3. günde tadı hala güzeldi ama monotonluktan sıkılmaya başlamıştım. Üç gün boyunca aynı yemekleri yemeyecektim.

Akşam beni son bir büyük meydan okuma bekliyordu: bir arkadaşımla sinema gecesi. Benim için sinema ve patlamış mısır neredeyse ayrılmaz bir ikili ve sadece o tatlı koku bile beni mutlu ediyor. Ağzımda o harika, tipik "sinema" tadı olmadan filmi izleyebilecek miydim? Evet, bunu başardım! Kendime tek bir patlamış mısır bile vermedim, kendimle gurur duydum ve duyuyorum! Evde son içkimi içtim - Amy Almond ve ben arkadaş olmuştuk.

Ama artık veda etme vakti gelmişti, çünkü Amy son üç günde içtiğim 18 meyve suyunun sonuncusuydu. Bu noktada, çok yakında tekrar "normal" beslenebilmeyi dört gözle beklediğimi inkar edemeyeceğim.