Bir şeylerden şüphelenmeli miydim? Gerçeği bastırdım mı? Bu soruları kendime tekrar tekrar soruyorum. Kocam Ingo ile en iyi arkadaşım Sabrina arasındaki ilişkinin üzerinden bir yıldan fazla zaman geçti. Hâlâ anlayamıyorum. Ingo ve ben birbirimizi dokuzuncu sınıftan beri tanıyoruz. O benim ilk öpüştüğüm, ilk kez birlikte olduğum adamdı. Ancak okuldan ayrıldıktan sonra tamamen farklı şeyler istedik ve yollarımızı ayırdık.

"Ingo ile çok güzeldi. Birlikte yaşlanmak istiyorduk"

On yıl sonra, Facebook üzerinden tesadüfen tekrar iletişime geçtik ve çocukluk aşkımızı yeniden alevlendirdik. Onun yanımda olması çok güzeldi, her şey çok tanıdık ve samimi geliyordu. Kısa süre sonra evlendik ve iki çocuğumuz oldu. Aile mutluluğumuz mükemmeldi. Her ilişkide olduğu gibi bizimkinde de inişler ve çıkışlar oldu. Çocuklarımızın yavruladığı dönem özellikle zordu ve bir çift olarak kendimizi yeniden bulmamız gerekiyordu. Geriye dönüp baktığımda, Ingo'nun bu noktada benden uzaklaşmaya başladığını düşünüyorum.

Ruh hali sürekli değişiyordu. O zamanlar bunu çok ciddiye almadım ama kendimi çocuksuz yeni hayatıma verdim. Diğer şeylerin yanı sıra bir yoga kursuna yazıldım ve Sabrina ile orada tanıştım. Hemen kaynaştık ve inanılmaz ortak noktalarımız vardı. Kısa sürede derin bir dostluk kurduğumuzu söylemeye gerek yok.

"Sık sık birlikte bir şeyler yapardık, her zaman çok eğlenirdik"

Ingo ile de çok iyi anlaştığı ve onu tekrar kabuğundan çıkarabildiği için özellikle memnun oldum. Önümüzdeki birkaç ay boyunca üçümüz birlikte pek çok şey yaptık. Bu bir restoran ziyareti, bir oyun akşamı ya da bir hafta sonu gezisi olabilirdi. Aramızda her zaman çok iyi bir atmosfer vardı. Hatta üçümüz için bir WhatsApp grubu bile kurduk. Kendimi gençliğimdeki kadar canlı hissediyordum. Özellikle bir akşam aklımdan çıkmıyor: Sıcak bir yaz günüydü, saatlerdir bir bira bahçesinde oturuyor, şakalaşıyor, birbiri ardına bira sipariş ediyor ve bol bol fotoğraf çekiyorduk. Sabrina ve Ingo'nun çektiğim fotoğrafını özellikle sevmiştim. Kolunu ona ne kadar samimi bir şekilde dolamıştı, adam ne kadar mutluydu. Çok samimi görünüyordu. Yine de beni aldatıyor olabileceklerini bir an bile düşünmedim.

2019'un başında annem ciddi şekilde hastalandı ve ona bakmak için birkaç haftalığına Bremen'de onunla yaşamaya gittim. Ingo ile eve döndüğümde, aramızdaki havanın bir şekilde değiştiğini hissettim. Gergin görünüyordu ve eve genellikle gece geç saatlerde geliyordu. Birdenbire Sabrina ve benimle dışarı çıkmak da istemedi. Ona bunu sorduğumda, şu anda işlerin çok stresli olduğunu söyledi. Neden ona inanmayayım ki? Ne de olsa 20 yılı aşkın bir süredir birlikteydik. Tabii ki Sabrina'ya Ingo'nun davranışlarından bahsettim. Bana anlayış gösterdi ve onu bir süre yalnız bırakmamı, her şeyin kendiliğinden düzeleceğini söyledi. Ne kadar da sinsi!

"Şu soruya hiçbir zaman yanıt alamadım: Neden?"

Sadece üç hafta sonra, Sabrina WhatsApp grubumuza garip bir mesaj gönderdi, şimdi bildiğim kadarıyla kasıtlı olarak. "Bu güzel akşam için teşekkür ederim, sevgili Ingo. Seni çok seviyorum!" İlk başta her şeyin bir şaka olduğunu düşündüm. Hatta yanıt olarak sohbete gülen bir gülen yüz bile gönderdim. Bir saat sonra hem Ingo'nun hem de Sabrina'nın gruptan ayrıldığını gördüm. Orada, bu mesajla baş başa kalmıştım ve gerçek kalbimi delip geçti: bu bir şaka değil. Kocam beni en iyi arkadaşımla aldatıyor. Ingo hâlâ ofisteydi. Tabii ki onu aradım ama telefona cevap vermedi. O akşam eve geldiğinde onunla yüzleştim.

Bu şekilde planlamadıklarını, bir anda olduğunu söyledi. Özür dilemedi, pişmanlık duymadı, hiçbir şey yapmadı. Birkaç eşya topladı ve sonra gitti. Sorularıma cevap vermeye bile hazır değildi. Bu aranızda ne zamandır devam ediyor? Neden o? Çok hayal kırıklığına uğramıştım, kızgındım, çaresizdim. Sabrina'ya bir açıklama talep eden birkaç mesaj gönderdim. Ama bu arada beni engellemişti, mesajlar sonuçsuz kaldı. Ingo da benden tamamen uzaklaştı. Bana sadece bir kez daha yazdı ve geri kalan eşyalarını almak için nakliye kamyonuyla ne zaman geleceğini bildirdi. Hepsi bu kadar. Bir süre hatasını anlayacağını umdum. Aptalcaymış, şimdi fark ediyorum. Boşanmamız yakında sonuçlanacak. Ama ona tekrar güvenebilmem için bir süre geçmesi gerekecek.