Czym jest kryzys życiowy?

Osoby dotknięte kryzysem życiowym znajdują się w punkcie, w którym kwestionowane jest obecne status quo. Takie fazy charakteryzują się poczuciem niepewności i są spowodowane utratą wcześniejszych standardów lub pewności lub utratą kontroli nad własnym życiem. W kryzysie życiowym osoby nim dotknięte kwestionują własny obraz siebie, istniejące relacje i własne umiejętności, co również kwestionuje zrównoważone i wcześniej funkcjonujące życie. Negatywne myśli lub emocje i poczucie beznadziei charakteryzują codzienne życie w kryzysie życiowym. Następujące objawy są związane z kryzysem życiowym:

• Smutek
• Strach przed przyszłością
• Negatywne myślenie
• Pytanie, czy obecne życie ma jeszcze jakikolwiek sens
• Beznadziejność
• Niepewność, powściągliwość i zwątpienie w siebie
• Drażliwość i wahania nastroju
• Bezsenność, utrata apetytu, bóle kończyn, nudności

Kiedy pojawia się kryzys życiowy

Z reguły najbardziej podatne fazy na kryzys życiowy lub kryzys tożsamości można podzielić na trzy etapy: dzieciństwo i dorastanie, wiek średni i późniejszą dorosłość.

W dzieciństwie i okresie dojrzewania istnieją pewne progi życiowe, w których niektóre dzieci lub nastolatki mogą szczególnie cierpieć z powodu stresu psychicznego. Dojrzewanie często idzie w parze ze zmianą charakteru, orientacji seksualnej i znalezieniem swojej roli w społeczeństwie. Kolejna faza obejmuje dalsze wymagania, które trzeba spełnić: integracja z życiem społecznym i zawodowym, pierwszy prawdziwy związek i zdobycie doświadczenia seksualnego, zakochanie się i konfrontacja z rzeczywistością, separacja i rozwój tożsamości.

Wiek średni jest również znany jako"kryzys wieku średniego", który zwykle występuje między 40. a 50. rokiem życia. W tej fazie często zastanawiasz się nad swoimi przeszłymi osiągnięciami i podsumowujesz swoje życie osobiste i zawodowe. Jeśli masz dzieci, które również mogą przechodzić okres dojrzewania, stres, który często temu towarzyszy, może również wpływać na kryzys życiowy.

Trzecia faza wiąże się z rosnącym wiekiem, w którym dzieci stają się niezależne i nie są już tak zależne od rodziców jak wcześniej. Powoduje to również dystans (na poziomie lokalnym lub osobistym). Ewentualnemu zakończeniu relacji zawodowej z powodu przejścia na emeryturę może również towarzyszyć obawa przed utratą statusu społecznego w społeczeństwie, a także własnego dobrobytu. Wreszcie, czynniki takie jak choroba lub śmierć partnera mogą również powodować kryzys życiowy.

Najczęstsze przyczyny kryzysu życiowego

Kryzysy życiowe lub tożsamościowe często nie pojawiają się we wczesnym okresie dojrzewania, ale w okresie dojrzewania lub dorosłości. Częste przyczyny kryzysu życiowego są związane z pracą, życiem miłosnym lub wartościami osobistymi. Wypalenie jest również kryzysem życiowym, który wiele osób musi przezwyciężyć. W większości przypadków diagnoza ta jest związana z przyczynami zawodowymi, ale może być również spowodowana nadmiernym obciążeniem rodziny, pracy i gospodarstwa domowego. Nie ma już motywacji, codzienne życie charakteryzuje się apatią, a nadzieja na lepszą przyszłość jest często tracona.

Strata często odgrywa ważną rolę w rozwoju kryzysów życiowych. Strata może być różnorodna: utrata ludzi, ukochanych zwierząt, młodzieńczego piękna, relacji zawodowych, którym towarzyszy poszukiwanie nowego zatrudnienia.

Co można zrobić z kryzysem życiowym?

• Trzeba zaakceptować sytuację! To może być trudne, ale nie ma sensu zaprzeczać rzeczywistości. Będzie cię to tylko kosztować siły, więc zaakceptuj sytuację jako taką.
• Zdania takie jak "Nigdy sobie nie poradzę" lub "Moje życie nigdy nie będzie lepsze" nie są pomocne. Myśl jak najbardziej pozytywnie i przypominaj sobie sytuacje, w których już sobie poradziłeś.
• Ważny jest obiektywizm. Jeśli jesteś osobą dotkniętą problemem, Twoje własne uczucia często odgrywają ważną rolę. Dlatego porozmawiaj z przyjaciółmi lub rodziną albo zapisz swoją sytuację. W ten sposób często można znaleźć bardziej obiektywne rozwiązanie.
• Świeże powietrze pomaga! Należy również zapewnić sobie wystarczającą ilość snu, ponieważ kryzys dodatkowo obciąża organizm.
• Zadbaj o siebie! Jedz rzeczy, które lubisz lub wykonuj czynności, które sprawiają Ci przyjemność. Powoduje to, że organizm uwalnia hormony szczęścia, które pomagają.
• Wyznacz sobie cele, które chcesz osiągnąć. Jeśli nie możesz tego zrobić samodzielnie, skorzystaj z pomocy przyjaciół, rodziny lub profesjonalnych doradców.
• Pomocne będą kontakty towarzyskie z osobami, które doświadczyły podobnego losu i z powodzeniem go przezwyciężyły. Mogą dodać ci odwagi!
• Co więcej, jeśli czujesz, że nie jesteś już w stanie samodzielnie poradzić sobie z sytuacją, skorzystaj z profesjonalnej pomocy!

Przeczytaj także:
Mężczyźni w kryzysie wieku średniego - Pomocy, mój mąż jest zwierzęciem dojrzewającym!
Kryzys wieku średniego u kobiet: jak przejść przez kryzys w zrelaksowany sposób
Czas dla mnie: odpuść, ciesz się, wyłącz się
Dbanie o siebie: 7 sekretów radości życia
Napełnij się światłem i pożegnaj jesiennego bluesa!
Pokonaj zwątpienie w siebie:
Lubię siebie: wzmocnij pewność siebie: 7 wskazówek na nieśmiałość